Προς διευθυντή,
Μελάθρου Αγωνιστών ΕΟΚΑ,

Αγαπητέ κύριε Σάββα,

Ονομάζομαι Ρομπέρτος Λυκουργου και βρίσκομαι στο Μέλαθρο για αποθεραπεία από τις 9 Μαρτίου 23. Είχα έρθει στο Μέλαθρο σε τροχό-κάθισμα μετά από ένα μήνα στο νοσοκομείο αφού διαγνώστηκα με εγκάρσια μυελιτιδα στις 12 Φεβ 23 και την Πέμπτη 9 Ιουνίου 23 παίρνω εξιτήριο και αναχωρώ από το Μέλαθρο στεκόμενος, μπορώντας όχι μόνο να περπατώ αλλά και να τρέχω σε καλό βαθμό!!

Το λιγότερο που έχω να πω και να σας παρακαλέσω να το μεταφέρετε είναι ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλο το προσωπικό σας το οποίο από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής μου μέχρι και σήμερα συνεχίζει να με εκπλήσσει θετικά με τον ζήλο του, τον επαγγελματισμό του σε όλα τα επίπεδα, τον ανθρωπισμό του αλλά πάνω από όλα την αγάπη του προς όλους τους ασθενείς την οποία προφέρει καθημερινά αγόγγυστα.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου μέρα όταν όλοι σας οι γιατροί, ο Κος Δημητρίου, η Κα Ιφιγένεια, η Κα Ελβιρα με συνάντησαν, μου συστήθηκαν, με εξέτασαν και με ενθάρρυναν ότι όλα θα πάνε καλά! Δεν θα ξεχάσω το κύριο Στεφανή που σε κατοπινό στάδιο κάνοντας μου το τεστ κοπώσεως μου είπε ότι τα πάω περίφημα και ότι έγινα αθλητής! Πως να μην νιώθω καλύτερα όταν η Κα Χριστιανα με προσέγγισε και με ρώτησε τι θα ήθελα για να νιώσω καλύτερα και που δεν μου χάλασε χατίρι! Δεν θα ξεχάσω την Κα Αττυπα που με συνάντησε και με διαβεβαίωσε ότι είμαι σε καλά χέρια και ότι χρειαστώ να μην κάνω δεύτερη σκέψη και να το ζητήσω!

Πρέπει επίσης να είστε πολύ περήφανος για όλο το νοσηλευτικό σας προσωπικό, τους βοηθούς, τους φροντιστές σας, τον τραυματιοφορέα σας τις καθαρίστριες σας. Είχα την τύχη να μπορούσα να αυτό-συντηρούμαι σε μεγάλο βαθμό αλλά είχα την ευκαιρία να βλέπω τι πρόσφεραν όλα αυτά τα παιδιά και σε μένα αλλά και στους γύρω μου! Να τους πλένουν, να τους ταΐζουν να τους ντύνουν, να τους ξυρίζουν, να τους ρωτούν αν είναι καλά, να τους ρωτούν αν θέλουν κάτι, να τους τραγουδούν στον πόνο τους, αν έχουν κάποια ανάγκη, απίστευτη φροντίδα ειλικρινά! Σε ποιους να αναφερθώ και ποιους όχι, φοβάμαι μην και ξεχάσω κάποιο όνομα και παρεξηγηθώ, στον Παναγιώτη, στην Άντρη, στην Ιωάννα Μάκρη, στην Αυγούστα, στην Ιωάννα Λαζαρίδου, στην Γεωργία, στον Γιώργο, στην Δέσπω, στον Ζήνωνα, στον Γαβρίλη, στην Κα Μαρία στην Κα Γεωργία, στην Ελενη, στην Ειρήνη, στην Μαρίνα στον Κάρολο, στον Παντελή, στον Δημήτρη, στην Νελη, στην Ναταλια, στην Φλόρικα, στον Κυριακο Κρητηκο, στον Κυριακο Χαρμανή, στην Βέρα, σε όλους…!!!

Κλείνοντας θα ήταν αμαρτία να μην αναφερθώ και να ευχαριστήσω από την καρδιά μου όλο το προσωπικό στο φυσιο- θεραπευτήριο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι φυσιοθεραπευτές αλλά μικροί θεοί! Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου θεραπεία όταν πήγα κάτω με το τροχό-κάθισμα, χαμένος στις σκέψεις και στα αναπάντητα μου ερωτήματα (κρατώντας και μια πάπια για παν ενδεχόμενο) και η Νεδη μου σύστησε τον Παναγιώτη ως τον κύριο φυσιοθεραπευτή μου. Στο μυαλό μου είχα την εντύπωση ότι φυσιοθεραπεία είναι ρεύματα, λιγες εντριβές κλπ. Ποσό λάθος ήμουν. Το ποσό δούλεψε ο Παναγιώτης από την πρώτη μέρα μέχρι και την τελευταία αλλά και όλα τα παιδιά, η Νεδη, η Δέσποινα, ο Αρτέμης στην πισίνα, ο Σιμος, ο Βασίλης, ο Φαίδωνας, ο Θάνος, η Μαρία, ο Χαμπος, η Θέκλα ήταν απίστευτο, όπως απίστευτο είναι και το αποτέλεσμα όχι μόνο το δικό μου αλλά και των γύρω μου που τους έβλεπα να φεύγουν ένας ένας με το καλό και να είναι ΚΑΛΑ!!

Ένα μεγάλο μπράβο επίσης και για την δουλειά που γίνεται στην εργοθεραπεία με όλα τα κορίτσια. Στην Μαριάνα, στην Κυριακή σε όλες!!

Σας ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς, μεταφέρετε σας παρακαλώ το μήνυμα μου αν μπορείτε σε όλους, συνεχίστε να στηρίζετε το προσωπικό σας και εύχομαι αυτό το υπέροχο έργο που προσφέρετε να συνεχιστεί γιατί, αν και εγώ τώρα το έμαθα, εσείς όμως σίγουρα το γνωρίζετε από καιρό, εκεί έξω υπάρχει αρκετός κόσμος που το έχει μεγάλη ανάγκη!!

Με εκτίμηση,
Ρομπέρτος Λυκούργου